ทะเยอทะยานเกินตัว ชีวิตคงไม่มีความสุขนัก

เมื่อเราพอจะทราบอยู่แล้วว่าปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงนั้น หมายความว่าเราพออยู่พอกิน พอมีพอใช้ พอที่จะแบ่งปันผู้อื่น มีความมานะอดทนสู้งานหนัก ไม่ย่อท้อต่อความยากลำบาก นี่คือเศรษฐกิจพอเพียงของปรัชญาพ่อหลวงที่ได้สอนประชาชนอย่างเรา และสามารถนำมาพัฒนาประเทศได้เป็นอย่างดี

ใครก็ตามที่มีความทะเยอทะยานจนเกินความพอดีของชีวิต คืออยากได้อยากมี อยากเป็นในสิ่งที่เกินกำลัง แบบนั้นอาจจะไม่ได้เรียกว่าชีวิตอยู่อย่างพอเพียงแต่เป็นการใช้ชีวิตที่เกินความพอดี มันอาจจะสร้างความทุกข์ความลำบากหนักใจให้กับตัวของเราได้ จริงๆแล้วการใช้ชีวิตอย่างพอเหมาะพอเพียงนั้นไม่ได้หมายความว่าให้เราเป็นคนขี้เกียจ ทำให้มีกินวันนี้ก็พอแล้วก็หยุดไม่ต้องเหลือเก็บ ไม่ต้องแบ่งปันผู้อื่น แบบนั้นก็ไม่ถูกต้อง

แต่อะไรก็ตามที่มันมากเกินไปอย่างเช่นทะเยอทะยานอยากมีรายได้เยอะๆ เล่นพนัน หวังรวยทางลัด จนไปสร้างความเดือดร้อนให้กับคนในสังคมหรือเพื่อนพ้อง แม้แต่ญาติก็ดี เราอาจจะไปเอาเปรียบเขามาทำให้เขาเหล่านั้นเกิดความลำบากในการใช้ชีวิตเพราะถูกแล้วเอาเปรียบแบบนั้นก็คงไม่ดีนัก เพราะเป็นการสร้างความเดือดร้อนให้แก่สังคม เหมือนนักการเมืองที่เอาแต่หานโยบายผลาญเงินประเทศเข้ากระเป๋าตัวเอง สิ่งที่ได้กลับมาคือมีคนเกลียงชังแทนที่จะมีคนชื่นชอบ

ความพอดี มีอยู่เสมอในหลักพอเพียง

ใช้ชีวิตที่ถูกต้องและพอดีก็คือเรามีความมุ่งมั่นในการทำงานได้ แต่ความมุ่งมั่นนั้นจะต้องไม่ไปสร้างความเดือดร้อนให้กับผู้อื่น เพราะอย่าลืมว่าเมื่อผู้อื่นเดือดร้อนนั่น หมายความว่าประเทศของเราก็กำลังมีประชาชนที่กำลังเดือดร้อนอยู่เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคนโดยฝีมือของเราเอง คงเป็นเรื่องที่ไม่ดีนักสำหรับประเทศ หากเรารักประเทศของเรา อยากให้ประเทศก้างหน้า เราต้องรู้จักหากินหาใช้หาเก็บและช่วยเหลือผู้อื่น ไม่ใช่รู้จักกิน ใช้ เก็บ โดยเอามาจากการสร้างความลำบากให้กับผู้อื่น

“ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง คือการใช้ชีวิตที่พอเหมาะพอดี แล้วชีวิตเราจะพบความสุขได้ไม่ยากนัก”