ในการใช้ชีวิตอย่างมีความสุข คงปฏิเสธไม่ได้ว่าเราต้องพอใจกับชีวิตของตัวเอง สิ่งที่เป็นและสิ่งที่มี ไม่วิ่งไขว่คว้าหาสิ่งที่อยู่ไกลเกินเอื้อม เพราะการทำแบบนั้นมันทั้งเหนื่อยและเสียเวลา สู้เอาเวลามาชื่นชมสิ่งที่ตัวเองมีตอนนี้จะดีกว่า อาจฟังดูง่าย การกระทำจริง ๆ ก็ง่ายเช่นกันถ้ามีปัจจัยสี่แบบไม่ขัดสน และการที่จะมีปัจจัยสี่นั้นเราต้องรู้จักบริหารการเงิน แต่ว่าไม่ใช่แค่เรื่องเงินอย่างเดียว ยังถือเอาความสบายใจด้วย เรียกว่า “ อยู่ได้สบายใจด้วย ” จึงเป็นที่มาของชีวิตพอเพียงกับเศรษฐกิจพอเพียงที่จะกล่าวถึงดังต่อไปนี้

อะไรคือชีวิตพอเพียง

ชีวิตพอเพียงคือชีวิตที่มีสิ่งจำเป็นในการดำรงชีวิตทุกอย่างแบบไม่ขาดและไม่เกิน เป็นชีวิตที่เรียบง่ายไม่ฟุ้งเฟ้อ ถ้าเป็นคนก็เป็นคนที่พึ่งตัวเองได้ ไม่เบียดเบียนทั้งตัวเองและผู้อื่น รู้จักประหยัดและใช้สิ่งต่าง ๆ อย่างเห็นคุณค่าแต่ไม่เห็นแก่ตัวหรือประหยัดจนเกินไป มีศีลธรรม มีน้ำใจ อยู่ในสังคมอย่างเป็นสุข

อะไรคือเศรษฐกิจพอเพียง

เศรษฐกิจพอเพียงคือ บุคคลที่อยู่คนเดียวเดี่ยว ๆ ครอบครัว ชุมชน หรือรัฐต้องดำรงอยู่และปฏิบัติตนบนทางสายกลาง ประเทศชาติต้องพัฒนาเศรษฐกิจให้ก้าวทันต่อโลก ใช้ทรัพยากรอย่างรู้คุณค่า นอกจากนี้ยังหมายถึงการซื้อขายสินค้าต่าง ๆ ต้องให้เป็นไปโดยตรงไม่ผ่านพ่อค้าคนกลาง

ชีวิตจะพอเพียงได้หากมีเศรษฐกิจพอเพียง

เศรษฐกิจพอเพียงตัวอย่างเช่น เราปลูกต้นหอมจำนวนครึ่งไร่ ( ไม่ปลูกเยอะ ) และนำไปขายในตลาดรับเงินจากผู้ซื้อโดยตรงได้เลย ไม่ต้องไปฝากขายที่ไหนหรือไม่ต้องเอาเข้าระบบซูเปอร์มาร์เก็ต

เรานำเอาเงินที่ขายต้นหอมได้มาซื้อของกินของใช้และลงทุนปลูกต้นหอมอีก หรืออาจจะเปลี่ยนเป็นปลูกพริกเพื่อความหลากหลาย ไม่ปลูกเยอะ เอาแค่พอได้ขายมีเงินมาใช้จ่าย เวลาที่เหลือเอาไปหารายได้เสริมอย่างอื่น อยู่กับครอบครัวหรือคนที่เรารัก หาความสุขหรือพัฒนาตัวเอง

ฟังดูแล้วมันง่ายและดีเกินจริง แต่เชื่อไหมชีวิตหลาย ๆ คนเป็นแบบนั้น โดยเฉพาะคนที่อยู่ชนบทและไม่มีหนี้สิน เงิน 100 บาทสามารถซื้อของกินได้หลายอย่างเพราะซื้อกับพ่อค้าแม่ค้าตัวจริง ไม่ผ่านคนกลาง การแพ็คของหรือภาษี ขอเพียงให้เราหยุดความอยากมีอยากเป็น บ้านนั้นเขามีรถคันใหญ่ก็ไม่เป็นไร เก๋งน้อยของเรายังแล่นได้ดี เขามีกิ๊กหล่อกิ๊กสวยก็ไม่ต้องไปอิจฉา ( เพราะอยากสนุกเงินต้องถึง ) อยู่คนเดียวมีความสุขก็อยู่ดีแล้วไม่ต้องแสวงหา หรือแฟนเราอาจไม่ดูดีแต่ก็ทำให้ชีวิตเราเติมเต็ม ถ้าจะให้ดีใช้ชีวิตสบาย ๆ เหมือนต้นไม้กลางทุ่งที่ต้องการแค่แสงแดดกับน้ำ คนที่เคยใช้ชีวิตในเมืองที่ทุกอย่างต้องสแกนบาร์โค้ด พออายุเริ่มเยอะจะกลับมาใช้ชีวิตเรียบง่ายที่บ้านเกิด เพราะท้ายที่สุดแล้วชีวิตก็ต้องการแค่นี้จริง ๆ

เศรษฐกิจพอเพียงต้องเริ่มจากตัวเราก่อน ให้รูปแบบชีวิตพอเพียงนี้ขยับขยายไปสู่ระดับครอบครัว ชุมชน รัฐและประเทศชาติ ใจคนก็จะมีความสุขอิ่มเอมใจ ครอบครัวจะอบอุ่นไม่มีปัญหาหนี้สิน ชุมชนสงบไร้ปัญหายาเสพติด ภาครัฐสุจริตไม่โกงกิน และประเทศก็จะมั่นคงและยั่งยืน